Ana Sayfa | Yazarlar
 |
Print Al |
Çoğu patron çalışanların sigortalarını ve maaşlarını zamanında ödemenin onları memnun etmeye yeteceğini düşünür. Hatta bazı patronlar sırf bir insanı işe almanın bile ona iyilik yapmak olduğunu zanneder.
Bu patron zihniyeti tek taraflı ve sağlıksızdır. Çünkü bir çalışanın düzgün bir çalışma ortamında, kanunların belirlediği sürede çalışması, ücretini zamanında alması… “olmazsa olmaz” unsurlardır. Bir iş yerinin bu koşulları sağlaması o iş yerini üstün kılmaz. Ama bir iş yeri bunların bir tanesini bile eksik yaparsa o iş yeri memnuniyetsizlik yaratır.
Her işyerinde her çalışan bu asgari koşulları daha işin başında hak eder. Şirketler bu koşulları sağladıkları zaman olağanüstü bir şey yapmış olmazlar; zaten yapmaları gerekeni yapmış olurlar. Nasıl ki bir hastaneyi hijyenik olduğu için tebrik etmiyorsak, bir iş vereni de çalışanlarının yasal haklarını verdiği için kutlamayız.
Maalesef Türkiye’de bu konu iyi anlaşılmamıştır. Türkiye’de bu konuları gündeme alan şirketler önce araştırma yaptırıp çalışanların memnuniyetsiz oldukları alanları saptarlar. Şirket yönetimleri, bu araştırma sonuçlarını inceler ve öncelikle o zamana kadar ihmal ettikleri ama aslında çoktan çözmüş olmaları gereken konularda iyileştirmeler yaparlar.
Hatırı sayılır paralar harcayarak iş yerinin fiziki koşullarında düzeltmeler yaparlar. Otopark, kafeterya, yemekhane, servis imkanlarında iyileştirmeler ya da bilgisayar, printer gibi araç gereçlerde takviye yaparlar; Çalışma saatlerinde ve ücretlerde uzun zamandır biriken sorunları çözerler.
Bütün bu iyileştirmeleri bir iki yıl gibi bir sürede gerçekleştirdikten sonra, yeniden bir araştırma yaptırarak, çalışan memnuniyetini ölçerler. Bu iyileştirmeleri yapan yönetimlerin beklentisi, çalışanların yapılanları takdir etmesi ve şirketten memnuniyetlerinin artmasıdır. Ama maalesef çoğu zaman, o kadar çabaya ve milyonlarca liralık yatırıma rağmen, çalışanların memnuniyetlerinde hiçbir artış olmaz.
Çalışan memnuniyeti konusunda yaşanan bu hayal kırıklığı, Türkiye’de pek çok şirketin yaşadığı tipik bir durumdur.
Çünkü hayatın bir kuralı olarak “memnuniyetsizliği gidermek memnuniyet sağlamaz.” Kulağa çelişkili gibi gelen bu ifadeyi, daha 1960’ların sonunda, Frederick Herzberg, Harvard Business dergisinde yazdığı makalede söylemişti: Memnuniyetsizliğin tersi memnuniyet değildir. Bir insanın memnuniyetsizliğini ortadan kaldırmak, onu memnun etmeye yetmez.
Sadece çalışma hayatında değil, hayatın her alanında bu kural geçerlidir. Bir insanın (ya da bir kurumun) “olmazsa olmaz” diye tanımlanan özelliklere sahip olması o insanın (o kurumun) memnuniyet sağlamasına yetmez.
Çalışanları memnun etmek, onları motive etmek, onların gönüllerini kazanmak için bir şirketin önce “olmazsa olmaz” koşulları eksiksiz yerine getirmesi sonra da gerçekten insanları motive eden konulara yoğunlaşması gerekir.
Bir şirketin çalışanları motive etmesi için yapması gerekenler şunlardır:
Çalışanlar sorumluluk almak isterler. Her çalışan kendisine söyleneni yapmak kadar büyük resmi görüp inisiyatif kullanmak ister. İnsan kendi sorumluluk alanında bağımsız karar aldığı sürece çalıştığı yere bağlanır. Bunun için şirketlerin çalışanlara kendi kararlarını alacakları özgürlük alanları bırakması gerekir. Sadece emir ve talimatları yerine getirerek çalışmak kimseyi motive olmaz.
İnsanlar ilerlemek isterler. Yaptıkları işi başardıkları ölçüde daha fazla sorumluluk almak, daha çok katkı yapmak isterler. Bunun için de etki alanlarının artacağı, yönetim kademesine yükselmek isterler.
İnsanlar başarma duygusu yaşamak isterler. Bu nedenle şirket yönetimlerinin herkesin bilgiye ulaştığı, kararlara çok sayıda insanın katıldığı bir iş ortamı yaratmaları gerekir. Ancak böyle bir ortamda insanlar kendilerini başarının bir parçası hissederler.
Sadece çalışma hayatında değil, insanlar hayatın her alanında, iyi bir iş yaptıklarında, parasal kazancın yanı sıra takdir görmek isterler. Takdir edilmek her insan için hava kadar, su kadar vazgeçilmezdir.
İnsanlar öğrenmek, büyümek, olgunlaşmak isterler. İnsanlar sadece yaptıkları işi daha iyi yapmak için eğitim görmek istemezler. Çalışanlar iş yerlerinde aldıkları eğitimin kendileri de kalıcı bir yetkinliğe dönüşmesini ve bu yetkinliği gelecekte başka bir işe geçseler de kullanabilmek isterler.
Şirket yöneticilerinin “olmazsa olmaz” konularla, çalışanları motive eden konuları birbirinden ayırması gerekir. Hijyenik alanlara yapılan yatırımların şart olduğunu ama bunların çalışanları motive etmeye yetmeyeceğini bilmeleri gerekir.
Çalışanların kendilerini işlerine adayacakları, şirkete bağlanacakları hatta şirketin savunucu olacakları bir iş ortamı oluşturmak isteyen her şirketin, insanları nelerin motive ettiğini çok iyi anlaması gerekir.
Çalışanlarını motive edebilen ve zamanla bu anlayış etrafında bir şirket kültürü oluşturmayı başaran şirketler, rakiplerin kolay erişemeyeceği bir üstünlük elde ederler.
Temel Aksoy ile iletişim kurmak için e-mail adresi: temelaksoy@temelaksoy.com
Yazarın Diğer Yazıları
İktibas Yazarlar
Namaz Vakitleri
İnsan Kaynakları
.jpg)
Şirket Kültürü
.jpg)
Kişisel Gelişim
.jpg)
Liderlik
.jpg)
İş Yönetimi
.jpg)
En Çok Okunanlar
En Çok Yorumlananlar
.jpg)
.jpg)
|
Künye | Bize Ulaşın | Gizlilik İlkeleri     Copyright ©2012 yonetimhaber.com | | info@yonetimhaber.com Siteden yararlanırken gizlilik ilkelerini okumanızı tavsiye ederiz © 2011-2012, Tüm Hakları Saklıdır. |